پرنده کوچولوی مهاجر

پرنده مردنی است پرواز را به خاطر بسپار

پرنده کوچولوی مهاجر

پرنده مردنی است پرواز را به خاطر بسپار

شب عروسی

باید قبول کرد که رفتی!

                                          خدای من!!!!!!!!!!

 

                                                   رفتم که پشت خاطره هایت ک پل شوم

 

حالا شب عروسیتان مست میکنم تا بحتتان ببرد از خنده های من

 

آقا مبارک است:چه داماد خوشگلی.

خانم مبارک است(به طعنه نوای من)

 

این خانه از همیشه خراب است  هنوز

این سرنوشت بود نوشتند پای من؟!


سیگار را دوباره سر و ته دوباره اه....

                                                                       تلخش رسید تا ته چشمهای من

از کوچه های شهر تا پشت خانه ات

                                             یک مرد دفن شد کم کم در انتهای من

 

کمی حرف

غربت دیرینه ام را با تو قسمت میکنم

 

  تا ابد با درد و رنج خویش خلوت میکنم

رفتی و با رفتنت شهر دلم ویرانه شد

 

من بر این ویرانه ها احساس غربت میکنم

 

چشم هایم خسته اند از بارش باران اشک

 

من به جای خالی چشمانت عادت میکنم

 

یادگارت قاب عکس خالی از لبخند توست

 

شب به شب با یاد تو تا صبح خلوت میکنم

 

هر چه رااز گفتنی ها بود گفتم مهربان

 

با تو دیگر نیست عرضی رفع زحمت میکنم

درس زمستانی

بعدا معلم ضربدر زد گوشه لیست

 

اعلام شد هر کس بگیرد نمره ۲۰

 

از برف شبهای زمستانی بپرسد

 

موضوع درس مردمان چیست

 

آقا معلم خیره شد در چشمهایم

 

پرسید :پشت چشمهای خلوتت کیست؟

 

گفتم اجازه آقا؟

شاید خیابانی با یک تابلو ایست !

 

                                                       آقا معلم در خیابان راه میرفت

 

                                                                        حالا کسی در چشمهای خلوتم نیست!!

                                              **************

                      خوب بچه ها دفترچه هاتان را ببندید دیگر برای این زمستان برف کافیست

 

تکرار اشتباه

ما مثل صراط عشق دیوار شدیم

 

مانند خودت پوچ و ولنگار شدیم

 

حق گرم شمارش غلطهایش بود

 

ما نیز به اشتباه تکرار شدیم

تکرار اشتباه

ما مثل صراط عشق دیوار شدیم

 

مانند خودت پوچ و ولنگار شدیم

 

حق گرم شمارش غلطهایش بود

 

ما نیز به اشتباه تکرار شدیم

سنگفرش خیابان

ای سنگفرش راه که در تلخی سکوت

 

 آواز عاشقانه مرا گوش کردی

 

  هر رهگذر روی تو بگذشت و دور شد

 

جز من که سالهاست کنار تو مانده ام

دایره ای بر آب

شکوه دنیوی همچون دایره‌ای است بر سطح آب که لحظه به لحظه به بزرگی آن افزوده می‌شود و سپس در نهایت بزرگی

هیچ می‌‌شود.
«ویلیام شکسپیر»

دل خاکی

همان روز ازل آب گذشت از سر من

چه غم ار باد برد خرمن خاکستر من

اولین بار نیست که دلم افتاده به خاک

شرمسار است زمین از دل خاکی تر من

گله ای نیست اگر عاقبتم مرگ شود

آخرین سهم من و خاطر غم پرور من

ف.صفریان

مرگ

تو یک غروب غم انگیز میرسی از راه

که مرا میبرند روی شانه های سیاه

و چشمهام که چشم انتظار تو هستند

اگرچه منجمدند و نمیکنند نگاه

و بغض میکند آنجا جنازه من که

تورا نفس میکشیده و خود را آه ...

برای بدرقهء نعش من بیا هرروز

که کار من شده 30 بار مرگ در ماه

دلی به دست آر تا کسی باشی

روزهء تطوع صرفه نان است.نماز تهجد کار پیر زنانست

حج کردن تماشای جهان است.نان دادن کار جوانمردان است

دلی به دست آر که کار آنست .اگر بر روی آب روی  خسی باشی و اگر به هوا پری مگسی باشی

دلی به دست آر تا کسی باشی.

 

                                                       خواجه عبدالله انصاری