روزهء تطوع صرفه نان است.نماز تهجد کار پیر زنانست
حج کردن تماشای جهان است.نان دادن کار جوانمردان است
دلی به دست آر که کار آنست .اگر بر روی آب روی خسی باشی و اگر به هوا پری مگسی باشی
دلی به دست آر تا کسی باشی.
خواجه عبدالله انصاری
سیبی برایت آوردم
نبودی اما!
به آب روان می اندازمش
شاید بیاید پیش تو
شاید از آب بگیری و ببویی اش
اما گازش مزن
قلب من در آن است.
میخندم میخندد
لبخند را نشانه دوستی ام میداند
اما نمیداند
شیطان درونم به شیطنت نگاهش پوزخند میزند.
********************
میخندد میخندم
لبخند را نشانه دوستی اش میدانم اما نمیدانم
شیطان درونش به شیطنت نگاهم پوزخند میزند
و نمیداند
پوزخند شیطان درونش را هم دوست دارم
دیگر من و تو آه
مهم نیست بگذریم
از اول اشتبا
مهم نیست بگذریم
روزی کسی رفیق سفر میشود ولی
درنیمه های راه
مهم نیست بگذریم
من دیده ام ندانسته میرود طفلی به شوق ماه
مهم نیست بگذریم
باور نکردنیست ولی باورم شده
عمری شده تباه!
مهم نیست بگذریم
قسمت نبود همدم یکدیگر شویم
ولی
آن آخرین نگاه.....
مهم نیست بگذریم
به همه خواهم گفت..
به نسیمی که گذر خواهد کرد
به پرستو که همی ترک کند خانه خویش
به شرابی که به پیمانه تو میرقصد و تو را مست کند شب همه شب
من به آن کوچه که تو میگذری
کوچه هایی که پر از خاطره است
به همه خواهم گفت:
که تورا دارم دوست
که تورا دارم دوست
که تورا دارم دوست.
نوشتن داستان آسان است و روایت کردنش آسانتر
شعر سرودن کاری ندارد و خواندنش آب خوردن
آنچه سخت است نگریستن در چشمان مردیست که برقی در آن نمانده و فروغش را در میدانی که دستانش را جاگذاشت به خورشید بخشید تا جذبه اش را صد چندان کند!
دلم آرزوی دیدنش را دارد و لبهایم عطش بوسیدن خاک پایش را.
این شعر رو تقدیم میکنم به صاحب وبلاگ (جغد) که دوستی مهربان و راهنمایی است دلسوز برای من .
من که تسبح نبودم تو مرا چرخاندی
مشت بر مهرهء تنهایی من کوباندی
مهر دستان تو دنبال دعایی میگشت
بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی
دست تو عادت چرخیدن داشت
عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی
ذکر ها گفتی و بر گفتهء خود خندیدی
از همین نغمهء تاریک مرا ترساندی
بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست
بر لبت نام خدا بود مرا رقصاندی
قلب صد پاره من مهرهء صد دانه نبود
تو ولی گشتی و این گم شده را لرزاندی
جمع کن ُ جمع کن ُرشتهء ایمان دلم پاره شده
من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی...
منم با خلق و خوی ایلیاتی تمام حرفهایم غاتی پاتی
به جای مهربانی با دل من
به من گفتی برو گم شو دهاتی!
عشق برای درختها همیشه نا فرجام است
به آسمان هم که برسند به یکدیگر نمیرسند
تبرها مگر کاری کنند!!!!!!!!!!!