آن شب که دلی بود به پیمانه نشستیم
آن توبه صد ساله به پیمانه شکستیم
از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم
این غصه ها که به پایان نمیرسد!
این کوچه ها به خیابان نمیرسد!
آیا خدا هنوز این حوالی است؟
شکهای من که به ایمان نمیرسد!
من یک سگم !
سگ ولی آدم نمیشود!
اما برای آب و علف خام نمیشود....
تو هم خری!که به جنگ من آمدی
خر با تفنگ و طایفه آدم نمیشود!
م.امیری
درد های من
گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست
درد مردم زمانه است
مردمی که چین پوستینشان
مردمی که روی آستینشان
مردمی که نامهایشان
جلد کهنهء شناسنامه هایشان
درد میکند
این سماجت عجیب
پافشاری شگفت دردهاست
درد های آشنا
دردهای بومی غریب
دردهای خانگی.
اولین قلم حرف درد را
درد دلم نوشته است!
دست سر نوشت
خون درد رابا گلم سرشته است!
پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟
دفتر مرا
دست دردمیزند ورق
شعر تازه مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
درد حرف نیست
درد نام دیگر من است!
قیصر امین پور
بی تو از چادر گلدار بدم می آید
از نگاه در و دیوار بدم می آید
آنقدر دیر رسیدی به شب راه آهن
که از دهقان فداکار بدم می آید
گفتم دل من فقط تو را می پاید
از سوی تو هم عنایتی می باید
تو هم به زبان بی زبانی گفتی
ای بی همه چیز از تو بدم می آید
مریم سر عشق بی کلاه است این بار
عیسای تو میو ء گناه است اینبار
نو میدی من عجیب نومیدا نه است
پایان شب سیاه سیاه است اینیار
علی اکبر یاغی طلب
کم کم تمام میشوم و حرف میزنم
دارم حرام میشوم و حرف میزنم
مثل تمام هم سفرانم که مرده اند
این زندگان تازه جوانم که مرده اند!
یک صندلی برایم نمانده است
یا شیشه ای برای شکستن نمانده است
حتی دو قطره شعر برایم نمیچکد
از این دهان بسته صدایم نمیچکد
چهار دانشجو که به خودشان اعتماد کامل داشتند یک هفته قبل از امتحان پایان ترم به مسافرت رفتند و با دوستان خود در شهر دیگر حسابی به خوشگذرانی پرداختند.
اما وقتی به شهر خود برگشتند متوجه شدند که در مورد تاریخ امتحان اشتباه کرده اند و به جای سه شنبه، امتحان دوشنبه صبح بوده است.
بنابراین تصمیم گرفتند استاد خود را پیدا کنند وعلت جا ماندن از امتحان را برای او توضیح دهند.
آنها به استاد گفتند: ما به شهر دیگری رفته بودیم که در راه برگشت لاستیک خودرومان پنچر شد و از آنجایی که زاپاس نداشتیم تا مدت زمان طولانی نتوانستیم کسی را گیر بیاوریم و از او کمک بگیریم، به همین دلیل دوشنبه دیر وقت به خانه رسیدیم.».....
استاد فکری کرد و پذیرفت که آنها روز بعد بیایند و امتحان بدهند.
چهار دانشجو روز بعد به دانشگاه رفتند و استاد آنها را به چهار اتاق جداگانه فرستاد و به هر یک ورقه امتحانی را داد و از آنها خواست که شروع کنند....
آنها به اولین مسأله نگاه کردند که 5 نمره داشت. سوال خیلی آسان بود و به راحتی به آن پاسخ دادند.....
سپس ورقه را برگرداندند تا به سوال 95 امتیازی پشت ورقه پاسخ بدهند که سوال این بود:
کدام لاستیک پنچر شده بود....؟!!!
مردی که سوار بر بالن در حال حرکت بود ناگهان به یاد آورد قرار مهمّی دارد؛ ارتفاعش را کم کرد و از مردی که روی زمین بود پرسید:
"ببخشید آقا ؛ من قرار مهمّی دارم ، ممکنه به من بگویید کجا هستم تا ببینم به موقع به قرارم می رسم یا نه؟"
مرد روی زمین : "بله، شما در ارتفاع حدودا ً ۶ متری در طول جغرافیایی "۱٨'۲۴ﹾ۸۷ و عرض جغرافیایی "۴۱'۲۱ﹾ۳۷ هستید."
مرد بالن سوار : " شما باید مهندس باشید."
مرد روی زمین : "بله، از کجا فهمیدید؟؟"
مرد بالن سوار : " چون اطلاعاتی که شما به من دادید اگر چه کاملا ً دقیق بود به درد من نمی خورد و من هنوز نمی دانم کجا هستم و به موقع به قرارم می رسم یا نه؟"
مرد روی زمین : " شما باید مدیر باشید. "
مرد بالن سوار : " بله، از کجا فهمیدید؟؟؟"
مرد روی زمین : " چون شما نمی دانید کجا هستید و به کجا میخواهید بروید. قولی داده اید و نمی دانید چگونه به آن عمل کنید و انتظار دارید مسئولیت آن را دیگران بپذیرند.
واقعیت این است که شما هنوز در موقعیت قبلی هستید ؛ هر چند ممکن است من در بیان موقعیت شما چند میلیمتر خطا داشته باشم!"