گفتم تو شیرین منی
گفتی تو فرهادی مگر؟
گفتم خرابت میشوم
گفتی تو آبادی مگر؟
گفتم که از کویت روم
گفتی تو آزادی مگر؟
گفتم فراموشم نکن
گفتی تو در یادی مگر؟
شادم تصور میکنی وقتی ندانی!
لبخند های شادی و غم فرق دارند.
بر عکس می گردم طواف خانه ات را
دیوانه ها آدم به آدم فرف دارند!